|Voorstellen

Voorstellen

In 1981 leerden Bert en Jenny elkaar kennen in Gent. Inmiddels zijn we 40 jaar getrouwd, hebben we twee kinderen en 5 kleinkinderen en wonen we ruim 30 jaar in Amsterdam. We hebben deze stad als een roeping ervaren om een stukje zegen te zijn voor onze medemensen in 180 verschillende nationaliteiten en in het bijzonder voor de moslims om ons heen.

We willen het goede zoeken voor Amsterdam door goede buren te zijn en in onze buurt zoveel mogelijk op te gaan door mee te doen en een positieve inbreng te hebben. Daarnaast zijn we betrokken leden van een kerkelijke gemeente. Omdat we als christenen door God aan elkaar gegeven zijn, kunnen we van God leren door andere christenen.

Daarin willen we samen iets betekenen voor de wereld om ons heen. Samen zijn we erg verschillend. Niet alleen in onze relatie, maar ook in het soort werk dat we doen en de manier waarop wij het doen. Onze passie is gelijk: ons leven delen met moslims om zo bruggen te bouwen tussen christenen en moslims. moslims. Alleen de uitwerking is verschillend. Jenny is meer mensgericht en investeert tijd in persoonlijke relaties met moslims. Bert is een bruggenbouwer, zet de lijnen uit om tussen moslims en christenen door sociaal-maatschappelijk betrokken te zijn en trainingen te geven om de omgang tussen beide groepen te verstevigen en vooroordelen weg te nemen. Onze passie verbindt ons samen als echtpaar en door ons heen met de mensen om ons heen. Het maakt wie we zijn.

Sharing Lives

Met Sharing Lives hebben we het over ons leven delen, niet alleen kennis delen. Als je contact wilt hebben met mensen, dan vraagt het een hele andere basis dan alleen ’goedemorgen’.. Je leven delen is veel meer. Het is leven delen met iedereen of dat nou in de kerk is of in de buurt. We hebben dan alleen het stukje extra erbij: relaties aangaan met moslims. Het gaat om zaaien en onderhouden. Maar voor er gezaaid kan worden, moeten de mijnen (vooroordelen, angsten) worden verwijderd. Op die manier kan de grond klaargemaakt worden om te zaaien. We zijn met ons werk een schakel in iemands leven. Het is een proces waarbij wij niet de hele ketting overzien.

Jenny werkt als verzorgende-IG bij een veelkleurige thuiszorgorganisatie en investeert door vriendschappen aan te gaan, betrokken te zijn en onderdeel te worden in de levens van anderen.

Bert heeft diverse academische opleidingen gedaan en zo de praktijk aangevuld met theologie en theorie. In het internationale werk opent dit deuren. Dit stimuleerde hem om de praktijk aan te vullen met theologie en theorie. Ten diepste is Bert in eerste instantie man van de praktijk en daarna pas professor. Zoals zijn favoriete clublied zegt: geen woorden, maar daden. Hij wil het concreet maken. Zo ook in zijn werk: verbindingen leggen tussen moslims en christenen. Een brug bouwen tussen bijvoorbeeld een Iman en een voorganger, zodat ze samen iets kunnen betekenen voor de wijk. De theorie is nodig, theorieën bepalen waarom je bepaalde dingen doet en waarom je bepaalde dingen niet doet. Maar het is niet zo dat daarmee alles gezegd is. Om bruggen concreet te maken zijn de trainingen ontstaan, spreekt Bert en schrijft hij.

Jenny over Sharing Lives

Bert is de stenen en ik ben de voeg en samen zijn we het fundament. We werken al meer dan 40 jaar zo. Ook al zijn de werkzaamheden veranderd, onze neus staat dezelfde kant op. Dat is nooit veranderd. We werken veel samen met huwelijkstrainingen en bespreken veel dingen. Ondanks dat we samen werken is onze werkwijze totaal verschillend, maar wij zijn ook totaal verschillend. Dat houdt het in ieder geval levendig. Het is niet saai.

Bert over Sharing Lives

We zijn verschillend waardoor we elkaar aan kunnen vullen. Waar ik dan meestal de lijnen uitzet, geeft Jenny de invulling eraan. Jenny is gewoon Jenny. Ik denk erover na en zet een lijn uit. Jenny is zichzelf en zet een lijn uit en Jenny is zichzelf en op die manier krijgt ze de verbinding. Bijvoorbeeld door op een conferentie een kappersschaar mee te nemen en als iemand begint over het haar, dan kan ze daarop inspelen. Het hoeft allemaal niet officieel of georganiseerd. Het mag spontaan ontstaan en vanuit daar een persoonlijk gesprek worden. Jenny gebruikt ook vaak de zin: We zijn een geur van Christus. De uitwerking daarvan ligt niet per se aan de geur, maar aan de ontvanger daarvan. Dat heb je dus niet altijd zelf in de hand. Of de geur die je verspreidt als een stank wordt ervaren of juist las een parfum kan meer te maken hebben met de manier waarop de ander op de geur reageert.